| چهارمین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر تبریزدر حالی دهه سوم خرداد نود و یک برگزار می شود که در چهارده سال عمر این نهاد مدیریت شهری، فراز و نشیب های بسیاری را تجربه کرده است. از درگیری هایی که در شورای دوم بین اعضا پیش آمد، تا اخراج برخی اعضا از شورا و بازگشت دوباره شان. هر چند در شش سال عمر شورای سوم، غیر از حاشیه هایی که برای رییس اول پیش آمد، می توان گفت دورانی آرام، همسو با شهردار و توام با تصمیماتی مهم برای آبادانی شهر سپری شد. انتخابات شورای شهر چهارم تبریز، یک ویژگی مهم دارد و آن این که برای نخستین بار مردم تبریز رای به بیش از یازده کاندیدا را تجربه خواهند کرد. امری که تا کنون چه در انتخابات های شورای شهر و چه انتخابات مجلس شورای اسلامی سابقه نداشته است و همین امر باعث مذاکرات و جلسات متعدد در شهر برای ارائه لیست های متعدد انتخاباتی دو ماه پیشتر از ایام تبلیغات انتخاباتی شده است. برخی کاندیداهای احتمالی رایزنی های گسترده ای را برای حضور در لیست های متعدد که توسط گزوه های مختلف منتشر خواهند شد آغاز کرده اند. هرچند حضور یك فرد در لیست های مختلف نمی تواند ملاكی برای انتخاب باشد چرا كه كیفیت فهرست ها و پشتوانه و عقبه آن ها متفاوت است. در تبریز تا کنون غیر از یک مورد تا کنون سابقه نداشته است تمامی افراد یک لیست و حتی اکثریت قریب به اتفاق یک لیست رای بیاورند. فقط در انتخابات مجلس ششم که در بهمن ۱۳۷۷ برگزار شد لیست انتخاباتی جبهه مشارکت توانست هر شش کاندیدای معرفی شده خود را بر صندلی های قرمز رنگ وقت مجلس ببیند. در تحلیل آن موفقیت هم بی تردید نمی توان شرایط روز کشور و دوران اوج گفتمان دوم خرداد را از نظر انداخت. در شهری مثل تهران که عموما به قریب بیت کاندیدا در انتخابات مجلس و شورا رای داده می شود، به جهت سهل الوصول بودن رای دهی به افراد معرفی شده در یک لیست، لیست ها کارساز هستند و حال باید دید با بیست و یک نفره شدن شورای شهر تبریز بر کارآیی لیست ها افزوده خواهد شد یا نه. خبر می رسد دست اندرکاران تهیه لیست های انتخاباتی برای شورای شهر تبریز این روزها در تب و تاب و رایزنی های مختلف هستند تا ضمن این که از اعضای فعلی شورا که شانس رای آوری بیشتری می توان برایشان قائل شد، چهره های مطرح و نام آشنا برای مردم تبریز، کاندیداها با تخصص های گوناگون (مدیریت شهری، عمران و معماری، فرهنگی و...) در لیستشان قرار دهند تا لیست کاملی به نظر بیاید. گروه های سیاسی با توجه به گرایشات سیاسی اقدام به لیست چینی و یارگیری می کنند و ستادهای منتسب به نامزدهای ریاست جمهوری هم در این بین ایفای نقش می کنند. اما آنچه در این میان بیشتر جلب توجه می کند، عدم اتحاد لازم بین اعضای لیست های انتخاباتی است که نامگذاری آن ها به «ائتلاف» را چیزی در حد یک شوخی نزول می دهد و مترادف انگلیسی این کلمه مصطلح در ادبیات سیاسی غرب را که به معنی اتحاد موقت گروه‌ها و نیروهای سیاسی درای هدف‌های معین را به ذهن متبادر می سازد؛ فقط و فقط نردبانی برای بالارفتن و رسیدن به صندلی شورا. |  |
↧
ائتلاف هایی که واقعی نیستند
↧