| اهراب نیوز:تابستان سال ۱۳۷۶ بود که در مسابقات پنجگانه نظامی ( دو صحرانوردی ،شنا با مانع ،تیراندازی ، دو با مانع ، پرتاب وزنه ) با عباس آشنا شدم او قبل از آن ۴ دوره قهرمان مسابقات شده بود و بنده هم مثل دیگران به محض دیدن چهره بشاش ، شوخ طبع و صمیمی ایشان، شیفته خصوصیات و اخلاق او شدم و خیلی زود متوجه شدم که انسانی دوست داشتنی ،معتقد، مخلص ، پرکار و ولایی است و تمام خصوصیات یک انسان خوب را در خود جمع کرده است کمتر کسی پیدا می شود که در یک نشست دوستانه دو سه ساعته بتواند با شوخ طبعی هایش ابتدا همه را خندانده و بعد با یک مداحی و نوحه سرایی تاثیر گذار همه را بگریاند .چندین سال در مسابقات و اردوها با هم بودیم در تمام مسابقات بیشتر از میزبان و برگزار کنندگان زحمت می کشید ایثار و از خود گذشتگی بی نظیری داشت در یکی از مسابقات که عبور از مانع آن در میدان موانع پادگان جی ارتش تهران برگزار می شد یک جفت دستکش مشکی چرمی مقاومی آورده بود که در زمان چتربازی خلبان هواپیما براش هدیه داده بود. آورده بود تا در مسابقات میدان موانع دیوارهای بتنی دستش را اذیت نکند عبور از میدان به نوبت بود نوبت خودش هم در اواخر لیست بود دستکش را داد تا نوبتی همه استفاده کردند بعد از عبور خودش از میدان موانع متوجه شدم تکه سنگی وارد دستش شده و از دستش خون می آمد گفتم عباس مگه دستکش دستت نکرده بودی ؟ گفت نه دستکشم دست بچه هاست من اینطوری راحت ترم اینطوری تبعیض هم نمی شه میدانستم بعضی ها بدون بدون دستکش رفته بودند به خاطر آنها دستکش دستش نکرده بود . ورزشکار قابلی بود در اکثر رشته ها از جمله جودو ، تیراندازی ، دو میدانی ، عبور از موانع ،شنا و دوچرخه سواری تبحر خاصی داشت زحمات زیادی برای گسترش و پیشرفت ورزش های رزمی در سپاه می کشید سال ۱۳۸۰ برای رفتن به مسابقات جهانی سیزم در بلژیک زحمات زیادی متحمل شد در اردوها علاوه بر حضور در تمامی تمرینات ، کارهای پشتیبانی و رانندگی را نیز انجام می داد و در مسابقات جهانی نیز روحیه بخش تمام بچه ها بود . عاشق ائمه اطهار و ولایت فقیه بود خیلی شیفته شهادت بود به شهیدان زیاد غبطه می خورد اهل ریا و تزویر نبود با اینکه جانباز جنگ بود ولی هیچ وقت ابراز نمی کرد به خاطر گلوله ای که به آرنج دستش در زمان جنگ خورده بود استخوان آرنجش بد جوش خورده و دستش کج شده بود به همین خاطر گاهی اوقات وقتی می خواست از جواب واقعی کسانی که می خواستند بپرسند دستش چرا اینطوری شده ؟ فرار کند باب مزاح را باز می کرد و گاهاً به شوخی با صدای بلند میگفت ((همه مواظب کیف پول و وسایل قیمتی خود باشند که من دستم کجه)). یکی از روزهای که در اردوی ورزشی بودیم با خودش خلوت کرده بود اتفاقی با من روبرو شد چشمهایش قرمز بود و معلوم بود که خیلی با عجله اشکهایش را پاک کرده قبل از اینکه چیزی بگویم پرسید ((از چهارده معصوم کدامشان را بیشتر از همه دوست داری؟)) گفتم اول تو بگو بعد من میگم فکر نمی کردم اینقدر به حضرت فاطمه (س) علاقه خاص و ویژه ای داشته باشند حدس می زدم که حضرت علی (ع) را بیشتر از همه دوست می دارد چون هر وقت سوار ماشین می شدیم یا فرصتی پیش می آمد (( علی شیر خدا یا شاه مردان))را می خواند ولی فهمیدم در خلوت و تنهایی های خودش به حضرت فاطمه (س) متوسل می شوند .آخرین باری که قبل از رفتن به سوریه به اداره آمده بود احساس کردم از شوخی هایش کم شده خواستم سر کارش بذارم نشد اذان ظهر که شد رفتیم نمازخانه امام جماعت نیامده بود ، طبق معمول همه در خواست پیش نماز شدنش را کردند کمی مقاومت کرد ولی با اصرار بچه ها قبول کرد ، وسط دو نماز برگشت و دوسه دقیقه از ثواب تسبیحات حضرت فاطمه (س) روایتی خواند و گفت : ثواب تسبیحات با تسبیح خاک کربلا ۶۰ برابر بیشتر از تسبیح معمولی است سپس تسبیح خودش را که از کربلا آورده بود وسط نماز به بنده هدیه داد ، بعد از نماز رفتم دفتر خود و خواستم تسبیحات بگویم که بند تسبیح پاره شد ودانه ها ریختند زمین ، دانه های تسبیح را جمع کردم و شمردم ولی یکی از آنها گم شده بود هرکاری کردم پیداش نکردم ناچار بقیه را داخل پلاستیکی گذاشتم شاید بعداً دانه گمشده را پیدا نموده و تکمیلش کنم ، چند هفته بعد خبر شهادت عباس دانه گم شده تسبیح خاک کربلا را برایم کامل کرد در واقع او شباهت عجیبی با آن داشت مثل دانه تسبیح خاکی بود و بریده شده از جمع دوستان و رها شده از قید و بند متعلقات زندگی مادی و همیشه بوی کربلا و حضرت فاطمه زهرا (س) می داد روحش شاد و راهش پر رهرو باد . و این قطره ای بود از خاطرات و خصوصیات شهید بزرگوار حاج عباس عبدالهی باشد که روح آن بزرگوار از ما راضی و خشنود گردد. |  |
↧
دانه گم شده تسبیح (یادی از یک مدافع حرم)
↧