| اهراب نیوز: هر روز که می گذرد ارزش و اهمیت جوانان عاشقی که در گذشته ای نه چندان دور و در برهه ای بس خطیر از تاریخ ایران اسلامی،برای حفاظت از ناموس این آب و خاک شهادت را در آغوش کشیده و مرگ را به سخره کشیدند نمایان تر می شود.با مشاهده اوضاع پیچیده جهان امروز و علی الخصوص آتش بازی بنیان برافکنی که تکفیری های جیره خوار آمریکائی در خاورمیانه به راه انداخته اند اهمیت «امنیت اهدائی»عاشقان شهادت طلب روزهای جهاد و شهادت که هدیه مردم کشورشان کردند بیشتر به چشم می خورد.کیست که امنیت امروز کشور عزیز ایران را ببیند و بر روان پاک فرزندان از جان گذشته و گلگون کفن این سرزمین درود نفرستد.چه کسی است که نداند اگر خیل بسیجیان عاشق در جبهه های تفتیده جنوب و سرمای سوزان کوههای سر به فلک کشیده کردستان،ماووت و... سرود عزت و پایداری زمزمه نمی کردند عزت و عظمت ایران عزیزمان از دست می رفت.در آن روزگار هرکس رسم عاشقی می آموخت لحظه ای برای دفاع از ناموس مملکت خویش تعلل نمی کرد.هر آن کس که درد عشق می کشید هر آیینه خود را در صف دفاع از سرزمینش می یافت.ذره ای هر چند اندک از عشق به دین و وطن کافی بود تا سره از ناسره شناخته شده و مرد از نامرد تمیز گردد.و اینک!چه بسیارند آنانکه در آن برهه از تاریخ کشورشان ندای هل من ناصر ینصرنی دین و وطن را نشنیدند و یا نخواستند بشنوند.به قول عزیز نکته سنجی که می گفت اینان هشت سال مقاومت کردند وپا در جبهه های دفاع از وطن و اسلام نگذاشتند.اما دریغ و درد آنجاست که بعد از گذر ایام گذشته خود را فراموش کرده و خود را عاشق دفاع از میهن و خون شهدا می نامند.و دردناکتر آنکه مدیری از مدیران این مرز و بوم در دفاع از کسانیکه دفاع مقدس را به تمسخر نام می برند، آن اهانت گران به خون شهدا را عاشقان دفاع مقدس می نامد و کسی و یا بهتر بگویم مسئولی پیدا نمی شود که به او بگوید این عاشق غائب در زمانی که معشوق دست یاری می فشرد کجا رفته بود.چرا به مانند عاشقانی چون ملا قلی پور،حاتمی کیا،آوینی و دیگران نغمه عشق سر نداد!مجنون در این بزم کجا رفته بود؟ نکند به جای جنوب،شمال رفته بوداگر او در پی راه در رو نبود در این نرد عشاق کجا رفته بود؟ |  |
↧
عاشق غائب!
↧