در دنیای فوتبال زیاد نبودند افرادی که تمام عمر فوتبالی خود را در یک تیم گذرانده اند.پائولو مالدینی در میلان،کارلوس پویول در بارسلونا،توتی در رم، پل اسکولز در منچستر یونایتد،استیون جرارد در لیورپول و کاسیاس در رئال مادرید از معدود نامهایی هستند که محصول پایه های باشگاه خود بوده و برخی تا انتهای دوران بازی در تیم خود بازی کرده اند.این اتفاق اما در کشور ما به دلیل ضعف در ساختار پایه اگر بی سابقه نباشد حداقل کم سابقه است.شاید تنها بتوان محرم نوید کیا را نام برد که از آغاز فوتبالش در داخل کشور در یک تیم باز میکند. اما امسال بازیکنی در تراکتور برای هشتمین سال حضورش را در این تیم رسمیت بخشید که محصول تیمهای پایه این باشگاه است و جوانی مستعد و آینده دار. وقتی در آخرین فصل حضور تراکتور در دسته اول و تنها در حدود ۱۹ سالگی چهار گل از پنچ گل تیمش را در مقابل تیم اهوازی به ثمر رساند داشت تبدیل میشد به آقای گل تیمش. مسعود ابراهیم زاده شد آقای گل تیم شهرش تا لیگ برتر را با تراکتورسازی تجربه کند.هرچند در لیگ برتر و در حضور با تجربه تر ها و عدم اعتماد کامل مربیان کمتر به او بازی می رسید ولی هر موقع که وارد بازی شد تاثیر گذاریش را اثبات کرد. چه در زمان کمالوند که بیاد داریم با پاس کرار با ضربه سر ضرب گلی در کلاس جهانی به ثمر رساند و چه زمانی که در لیگ قهرمانان آسیا مقابل پاس حبیب همشهری را به گل تبدیل کرد تا ارزشهای خود را نشان دهد. این جوان تبریزی حضور در رده های ملی را نیز در سالهای گذشته تجربه کرده و قصد دارد تا اگر بتواند از سلیقه های سرمربی مهر تایید بگیرد برای تیم ملی کشورش نیز مفید باشد .هر چند به نظر میرسد کاپیتانی برای جوان کم سن و سالی مانند او زود باشد اما بواسطه حضور چندین ساله اش دارد کاپیتانی را هم هر از گاهی تجربه می کند.مسعود آماده است تا ادامه دهد این هشتمین حضور را و آقای گل سالهای پیش کاپیتانی باشد بومی و متعصب برای تیمی موفق و خاطره های تکرار نشدنی را در فوتبال تبریز به جای بگذارد.