| تراکتور و یک تهدید دیگر؛ این بار خطر دو دستگی در کمین تراکتور نشسته است. حمایت بازیکنان و بخش عمده هواداران از محمد ابراهیمی و جبهه گیری محسوس و نامحسوس آن ها در مقابل در مقابل پرتغالی ها بعد از صدور رای کمیته انظباطی مبنی بر جریمه ۱۵ملیونی اف چهارده، شدت گرفته است. تقریبا هر روز یکی از بازیکنان مصاحبه و از ابراهیمی حمایت می کند. این کار به خودی خود کار بدی نیست و نشان دهنده همدلی بین بازیکنان است به شرطی که دایره این همدلی آنقدر گسترده باشد که بازیکنان خارجی را هم دربرگیرد. این جبهه گیری ها در برابر خارجی های تراکتور و به ویژه ویکتور، با این امید که تونی دستیار خود را کنار خواهد گذاشت، بی فایده است و جز ضربه به تیم حاصلی نخواهد داشت. کمی تحمل، کمی مدارا و کمی ترجیح منافع تیم بر دوستی ها و رابطه های شخصی، می تواند راه عبور از این پیچ خطرناک باشد. پیچی که بعد از یک دو راهی قرار گرفته است. اینجا بد نیست کمی به عقب برگردیم. تعطیلی آخر لیگ همزمان با روزهایی بود که تراکتور روی نوار موفقیت بود و بازی های زیبای تیم ما، دوست و دشمن را به تحسین وا می داشت. این تعطیلی اما مثل یک دست انداز بزرگ سرعت تیم را گرفت و متاسفانه حاشیه ها هم از همان روزها به اوج خود رسید. نتیجه تعطیلی لیگ را هم که مقابل ازبکستان... بگذریم. این تعطیلی اگرچه برای تیم ملی آب نداشت، ولی برای رقبای تراکتور نان داشت. کاش بتوانیم با همان سرعت و قدرت که به داماش رسیدیم، تیک آف کنیم. |  |
↧
تراکتور در پیچ خطرناک دو دستگی
↧