| اينك در آستانه چهاردهمين سالگرد كوچ فيلسوف شرق، علامه محمدتقي جعفري هستيم و چون سالگرد ايشان مصادف شده است با آغاز محرم، لازم ديدم در اين مقاله به ديدگاه علامه در ارتباط با محرم و شهادت سرور آزادگان جهان امام حسين(ع) بپردازم. ايشان همواره بيان مي‌داشتند آرزوي قلبي‌شان از زمان طلبگي، نوشتن كتابي درباره شخصيت امام حسين بوده است. داستان كربلا همواره جوشان‌ترين منبع خيزش‌ها و قيام‌هاي مذهب تشيع بود و تاريخ ما انسان‌ها مملو از حوادث كوچك و بزرگ بوده است. اگر بياييم حوادث اين دوران را ريشه‌يابي كنيم متوجه خواهيم شد آنچه از همه برجسته‌تر است و ريشه در خود آدمي دارد، قدرت‌پرستي با همه ابعاد و تجليات آن است. متاسفانه اين بشر دوپا هيچ‌گاه با عبرت‌آموزي از تجربه تاريخي خويش به تعديل اين خصيصه ويرانگر نمي‌پردازد. در طول تاريخ هر‌كجا عامدانه خوني بر زمين ريخته شده است، رد پايي از اين خصلت نكوهيده و منفور وجود دارد. اين كره خاكي از طغيان اين صفت چه نعش‌هايي كه در خود جاي داده و آسمان از نعره آن، چه فريادهايي كه شنيده است. سينه تاريخ از اين‌گونه حوادث كه ريشه در اثبات خود و نفي غير خود دارد، آكنده است. در ميان اين حوادث بزرگ و كوچك، بعضي از آنها از جاودانگي ماندگار و ابدي برخوردارند و حادثه بزرگ كربلا و داستان خونين امام حسين(ع) بدون ترديد نمونه استوار هميشگي محسوب مي‌شود. علامه محمدتقي جعفري بيان مي‌دارد: اگر حوادث فوق‌العاده و داراي ابعاد و جهات بسيار متنوع و عميق، در طول تاريخ به وسيله صاحب‌نظران هر برهه و هر فترت و دوراني درست تفسير مي‌شد، اثرش در پيشبرد انسان و انسانيت بسيار عالي بود. از عوامل شكست ما انسان‌ها در علوم انساني و در شناخت عامل محرك تاريخ اين است كه ما از جلوي حوادث فوق‌العاده مهم خيلي ساده مي‌گذريم. ما انسان‌ها آسان‌گراييم و صاحب‌نظران گذشته ما با عينكي معين حوادث را تفسير كرده‌اند، در صورتي كه اين حوادث به تحقيقات و تاملات عميق نياز مبرم داشته است. علامه تاكيد مي‌كند: من عقيده‌ام اين است كه اگر ما در كلاس حسين(ع) رفوزه شويم گمان نمي‌كنم اين اسلام ما واقعا اساس داشته باشد. مهم‌ترين گفتاري كه استاد علامه جعفري در ارتباط با هدف امام حسين ذكر مي‌كند اين است: ... حركت كشتي نجات آدميان، احتياج به دريا ندارد. اين كشتي روي قطره اشكي مقدس كه براي حسين ريخته مي‌شود، مي‌گذرد؛ اشكي كه از اعماق دل بر مي‌آيد و جان را مي‌شوراند و آن‌گاه، رهسپار پيشگاه اقدس خداوندي مي‌شود. علامه جعفري: حركت كشتي نجات آدميان، احتياج به دريا ندارد. اين كشتي روي قطره اشكي مقدس كه براي حسين ريخته مي‌شود، مي‌گذرد؛ اشكي كه از اعماق دل بر مي‌آيد و جان را مي‌شوراند و آن‌گاه، رهسپار پيشگاه اقدس خداوندي مي‌شود علامه جعفري در مقدمه كتاب «امام حسين، شهيد فرهنگ پيشرو انسانيت» حسين(ع) را اين‌گونه خطاب مي‌كند: اي حسين(ع) اي فرزند شريف‌ترين انسان، اي معشوق جان‌هاي شيفته حق و حقيقت و اي اميد حيات پاكان، اولاد آدم، داستان خونين تو در دشت سوزان نينوا، قرن‌ها پيش از آن كه چشم به اين دنيا باز كنيم، به‌وقوع پيوسته است و چنين بود كه ما و گروهي از كاروانيان گذرگاه حيات پر معنا، به حكم جريان منظم زندگي در جويبار زمان، از ديدار جمال زيباي رباني تو و ياران بي‌نظيرت محروم گشتيم. ياران باوفايي كه با شكوفايي درخشان‌ترين سعادت و فضيلت انساني در دل، چهره برافروختند و با بال و پري كه از اعماق جانشان روييده بود، در چند لحظه از تنگناي عالم خاك به اوج عالم پاك به پرواز درآمدند. افسوس كه ما از تقديم جان‌مان در آن طبق‌اخلاص كه در آن روز خونبار جان ۷۲ تن انسان كامل را به پيشگاه الهي عرضه كرد، محروم مانديم. علامه جعفري در شناخت حادثه بزرگ تاريخ همچون واقعه عاشورا مي‌نويسد: متاسفانه در بيان واقعيات تاريخ، عينك خاصي به چشم زده اند و با اين كه اين خطري است بزرگ، اما شيوع دارد و نمي‌آيند قضيه را درست مطرح كنند تا ببينند اين واقعه چه بوده و از كجا سرچشمه گرفت. علامه جعفري مي‌گويد: مورخان بايد با درون خويش صحبت‌ها داشته باشند، كه وقتي من اين قضيه را مي‌خواهم بيان كنم به وجدان خودم هم توجه داشته باشم. علامه جعفري در يكي از سخنراني‌هايشان اين‌گونه دعا مي‌كند: خدايا، پروردگارا، ما را از نمونه اراده حسيني برخوردار بفرما، پروردگارا، خداوندا، اگر علم و دانشي از حادثه نينوا را به ما عنايت فرمودي، مرحله دوم را هم كه عبارت است از چشيدن حقيقت ارزش‌هاي اين داستان بر ما عنايت بفرما. خدايا در آن هنگام كه ما را از اين دو مرحله رد كردي يا اين دو مرحله را بر ما عنايت فرمودي، هم فهميديم حادثه چيست و هم علل و ارزش‌هاي انساني والاي آن را درك كرديم. اراده‌اي براي تطبيق زندگي با اين ارزش‌ها به ما عنايت بفرما. متاسفانه فرصت نيست بيشتر به اين موضوع بپردازم و كاش فرصت بيشتري داشتم تا اين‌واقعه عظيم را از ديدگاه علامه‌محمد‌تقي جعفري بيان كنم. تنها مطلبم را با اين دعاي ايشان به پايان مي‌برم: پروردگارا، خداوندا، سعادتي كه از ديدگاه حسين(ع) سعادت است براي ما هم نصيب بفرما. پروردگارا، خداوندا، ما در اين ايام از بارگاه درس حسيني فقط مي‌خواهيم ما را واقعا حسيني محسوب بفرمايي. پروردگارا، خداوندا، سعادتي كه به اصطلاح ما بگوييم سعادت، ولي در حقيقت، ضد سعادت ما باشد، چنين سعادتي را از دست ما بگير. پروردگارا، در راندن كشتي وجود در اين اقيانوس هستي و رساندن آن به ساحل حقيقي، ما را موفق بفرما. ان الحسين مصباح الهدي و سفينه‌النجات. ما كشتي‌نشينان اين كشتي هستيم. پروردگارا، ما را قدردان اين كشتي نجات بفرما. |  |
↧
راوي شهيد فرهنگ
↧